Pozostał jedynie marmur 

Tak zimny, nieczuły 

Nie kocha twych dłoni 

Czasem wilgotny od łez  

Czasem lepki od krwi 

Lecz zawsze twardy 

Stanowczy i wierny 

Ten kształt – niezmienny 

Spogląda na ciebie 

Wciąż tymi samymi rysami 

On jeden spośród wielu 

Którzy cię (nie?) kochali 

Pozostał