Przepraszamy, zamknięte!

Zapraszamy za rok!

Szczenięce lata upłynęły mi w nadmorskim miasteczku - gdzie przez 10.miesięcy psy wiadomo czym szczekają,, a przez następne 2.miesiące nie ma jak przejść przez ulicę i stoisz w kolejce do kiosku 25.minut w ścisku spoconych ciał wczasowiczów.

Każdemu, kto się szczerze dziwi, jak mogłam - czym prędzej - wyjechać z tak pięknego kurortu - w którym był w tamtym roku w lipcu - proponuję żeby przyjechał tam w listopadzie, kiedy wieje, pada, mewy skrzeczą na nutę która wwierca się w duszę, a na dodatek w tle w odstępach co minutę słychać wycie buczka przeciwmgielnego u wejścia do portu.

Niech pójdzie na spacer. Żywego ducha, mgła, która rozmiękcza widok pustej promenady.

Niech wyjdzie na plażę, na której nawet mew nie ma - bo mądre zwierzęta pochowały się i czekają lepszych czasów gdzieś na wydmach czy gdzie tam się chowają podczas przygnębiających miesięcy.

Niech pochodzi, aż wiatr zrobi swoje i wywieje mu z Super Termalnej kurtki resztki ciepła. I nie ma kawiarni gdzie mógłby się schować.

Nic nie jest czynne oprócz postkomunistycznego przybytku przerobionego na brazylijską knajpę, gdzie smutna kelnerka - pod 50.- rozwiązuje krzyżówki, a popielniczce dopala się 10.papieros; i widok klienta- intruza - pierwszego w tym dniu choć już dawno po 15.- wcale jej nie zachwyca. Niech zje schabowego z kapustą mdłą aż miło - którą podobnie jak kotleta przyrządziła mu owa kelnerka -bo pracuje tam na pełnym etacie: kelnerki, kucharki, szatniarki, babci klozetowej i sprzątaczki.

Niech sobie wróci na kwaterę - za którą płaci wedle stawek „nadmorskich” pomimo, że sezon przebrzmiał jak gwizd statku wychodzącego w morze - i wtedy niech mi powie, że nie czuje przygnębienia.

Optymistom zajmuje to więcej czasu - 4-5 dni, ale co bardziej uczuciowemu człowiekowi zajmie to jeden dzień, no może półtora - bo wstanie rano z nadzieją , że może coś się zmieniło, może słoneczko świeci? A nie panowie... słoneczko nie świeci. Słoneczko jest skryte za szarymi ciężkimi chmurami, które czołgają się po dachach domów wczasowych zamkniętych na głucho - a w szybach ich drzwi wiszą kartki: „Przepraszamy zamknięte, zapraszamy za rok”.

Jest zimno, wieje, mżawka, mewy szarpią duszę, a buczek u wyjścia do portu niezmordowanie co minutę dobija gwoździe do trumny dobrego samopoczucia swoim buczeniem.

A ten biedny człowiek wykupił tu pobyt na tydzień - bo był pewien, że tu jest jak w lipcu - tylko trochę zimniej. Życie aż kipi, knajpy, kioski, stragany, lody, hot- dogi - otwarte całą dobę - przecież jadł o 2.w nocy na promenadzie w knajpce - przy stoliku na zewnątrz, w krótkim rękawku - smażoną flądrę z frytkami i popijał zimnym piwem, a w około gwar, śmiech, wyluzowani ludzie.

I myślał, że tamte uczucia samoistnie wrócą,- gdy tylko dotknie stopą peronu na stacji w nadmorskim miasteczku.

Ta radość- z wyczekiwanego urlopu, dreszczyk emocji - może kogoś poznam, ten wyśmienity nastrój - gdy zanurzał rozpalone słońcem ciało w chłodnym morzu. Ten pobłażliwy uśmiech na twarzy - gdy patrzył jak umordowani rodzice wyciągają swoje wrzeszczące pociechy z wody - Boże jak to dobrze że nie mam dzieci... myślał z zadowoleniem. To podniecające łaskotanie - gdy wzrokiem ślizgał się po młodych, opalonych ciałach w bikini. To zadowolenie z siebie - Jestem Królem Świata - gdy opalony, odstawiony siedział wieczorem sącząc drinka w przytulnej knajpce - gdzie cicho grał jazz, a ta blondyna przy stoliku z lewej wcale zachęcająco już dwa razy się do niego uśmiechnęła.

I perspektywa- nic- nie- muszę - robić przez 2.tygodnie - oprócz wylegiwania się na plaży, podrywania, picia i leniuchowania. I stać mnie! W końcu cały rok harowałem i odkładałem na te wakacje, nie? Ten luz...

Gdzie to się podziało? Czemu nie zadziałało po wyjściu z pociągu? Gdzie jest słońce? Gdzie są wszyscy? I czemu tak wściekle zimno? Płacę i wymagam! Nawet tu - gospodyni odkręciła, owszem, grzejnik w pokoju, ale w łazience to już nie. „Nie będę dla pana przecież grzała całego piętra, prawda?” A nie prawda. Jest mi zimno do cholery!

I gdy taki człowieczek zbierze sobie to wszystko do kupy to - machając ręką na : `Gdyby pan wyjechał wcześniej pieniędzy za niewykorzystane dni nie oddajemy” - czym prędzej biegnie na pociąg powrotny do swojego ciepłego pełnego ludzi życia - tam skąd przyjechał.

Dla bardziej wytrwałych polecam zimę.

Zima nad morzem tym się różni od zimy w górach, że nie ma śniegu, a odczuwana temperatura jest 2.razy niższa niż - w suchych - górach - bo jest wilgotno i oczywiście wietrznie; no i nie ma górek - z których można pośmigać i wyciągów- które by go tam wwiozłyby.

Chyba, że się lubi szurać biegówkami po piasku- lekko przysypanym śniegiem- pod wiatr, nad brzegiem stalowo- szarego morza. 5.km w jedną stronę- a widok taki sam; z powrotem będzie tak samo- tyle tylko, że będzie mu wiało w zadek.

A co do pytania: ` Gdzie są wszyscy? - Wyjechali.

Zostali emeryci, dzieciaki w wieku szkolnym i właściciele sklepów.

Młodzi wyjechali na studia, do szkół, do internatów czy gdzie tam się przytulą na czas nauki. Wpadają co 3.miesiące na weekend po grzybki marynowane, bigos w słoiku, zamrożone kotlety mielone i co tam jeszcze mama da.

Ci co zostali prowadzą życie jak inni w dużych miastach. Praca- dom -praca- zakupy- dom- praca- zakupy- dom- telewizor- Jeeezu znowu praca- dom- weekend- na trzeźwo tego nie ogarnę- to siup w końcu co nam pozostało- kac- k...poniedziałek- do pracy- dom. Z tą różnicą , że na ulicach nie ma ludzi, nie ma kina, nie ma teatru, nie kręgielni, a Lidl czy Tesco- 14.km stąd. No tak, ale powietrze czyste i pełne jodu i park narodowy za płotem i nawet żubry są. Tylko zobaczyć je można dopiero za 10.miesięcy jak otworzą podwoje na sezon.

A, no i jeszcze są Niemcy- siwi jak gołąbki, ubrani w sportowe kurtki, na nosie srebrne okulary. Z rączkami splecionymi z tyłu spacerują po promenadzie z tym cholernym wyrazem samozadowolenia na twarzach. Mijają naszych emerytów - co to ze łzami w oczach - wychodząc z apteki wykupiwszy leki - wiedzą, ,że zostało im już tylko - do pierwszego- na chleb ze smalcem. Kurde balans! - ile oni mają emerytury, co? 2.miesiące nad morzem siedzą, ,a ciekawe gdzie są przez resztę roku? Egipt? Majorka? A ja zasuwam jak mały samochodzik całe życie i co z tego będę miał 800.emerytury... o ile dożyje .Po tośmy sześć lat wojowali, żeby teraz usługiwać najeźdźcom. Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz! I takie tam. W twarz taki Niemiec ci nie napluje - ale na chodnik czemu nie. Budzi się w człowieku narodowy dziadkowo - ojcowy głos - którego ignorować długo nie można ... więc Lidl (sieć niemieckich he,he! supermarketów) niemieckie piwo i : „Na koń goń Niemca goń !!”... a rano kac.

Te atrakcje natury duchowej można przeżyć właśnie tu w nadmorskim kurorcie położonym blisko granicy z Niemcami.

Mniej więcej tym się różni życie tu - od życia tam.

A, i jeszcze ceny w sklepach. Podnoszą je na sezon i zapominają opuścić na resztę roku. Tak jakoś.

No i z pracą lipa. Tu nie ma zakładów- bo nic się nie produkuje. Najlepiej to mieć swój dom i wynajmować kwatery jak robili to rodzice. OK. tyle tylko, że wszyscy wpadli na ten pomysł i konkurencja jest mordercza. Albo mieć budę z frytkami, albo z pamiątkami na sezon. No. Na to też wszyscy wpadli i to co 5.lat temu przynosiło zysk, bo było jedyne, dziś jest powielone razy trzydzieści i zysku nie przyniesie choćbyś się człowieku zarżnął. Starcza na opłaty za prowadzenie Własnej Działalności Gospodarczej (brzmi dumnie). A jak się poszczęści to i na buty dla dzieci na zimę. I dziękujemy. Budę zamykamy. I czekamy na następny sezon, cały czas główkując, czym by tu zacząć handlować, żeby zarobić. A zima długa także czasu dużo i różne rzeczy przyjść do głowy mogą,, więc się nie zniechęcajmy. Nadzieja umiera ostatnia.

Problem w tym ,że wszędzie sprzedają to samo - na Krupówkach, na deptaku w Krynicy-Zdroju, w Kazimierzu Dolnym, w Sopocie na promenadzie- wszędzie te same pamiątki z Chin albo z Ukrainy. I w Zakopanem i w Świnoujściu kupisz zabawki z drewna, migające rogi, długopisy z wściekle kolorowymi piórkami, koło sterowe z papieżem w środku wysadzane bursztynami, breloczki, kubeczki z napisem danego miasta gdzie los cię rzucił na wakacje. W życiu byś nie kupił tego u siebie w mieście, ale co innego na wakacjach, człowiek ulega magii chwili i kupuje największy Duperel jaki mają na straganie - wiem, bo sprzedawałam takie rzeczy na takich stoiskach w takich miejscach. Lubiłam wycieczki szkolne. Trzeba było wyłowić lidera i sprzedać mu co akurat było pod ręką lub poczekać, aż sięgnie po Hit Sezonu. Jeśli On kupił, miałeś w kieszeni całą grupę co z nim była; Gorzej jeśli po chwili napięcia gdy zastanawiał się czy kupić, a ty liczyłeś w myślach, że jak sprzedasz jeszcze 10.rzeczy to zarobisz dziś na opłacenie placu On odwracał się na pięcie lub (koszmar każdego sprzedającego) powiedział głośno: `Ale gówno` i poszedł, a wraz z nim cała świta i twój zarobek.

Tak więc na miejscu zostają miejscowi, którzy się głowią jak tu przeżyć do następnego sezonu. Tyle na temat wyjazdu z tego miasta.