I

kilka kroków za marzeniem 

przycupnęła cicho w kącie 

los się znowu w oczy śmieje 

w tyłek kopie trąca łokciem

rozsypała biedna plany 

w całość pewnie ich nie złoży 

zerka wzrokiem zabłąkanym 

z fatum nie chce się pogodzić

ref.

przystań uśmiech jej podaruj 

trochę ciepła z wnętrza dłoni 

zbyt daleka ideału 

własną ścieżką jednak chodzi

II

zdziera buty po swojemu  

i potyka gdy wędruje 

ciąży bagaż trosk problemów 

żalu jednak wciąż nie czuje

wyjść na chwilę pragnie z cienia  

nie spuszczając niżej wzroku 

móc powiedzieć szczęścia nie mam 

lecz nie ujrzysz łezki w oku

ref.

przystań zamień z nią choć słowo 

od milczenia bywa lepsze 

była ciągle i jest sobą 

gdy po nocach pisze wiersze