uk­radkiem na bo­ku  

sto­liki scho­wane  

tuż obok miej­skiej aorty 

spa­dają na krzesła  

jak liście roz­biega­ne  

ludzie 

by stra­cić  

choć trochę prędkości  

wska­kują pik­se­le drgające  

na ma­gię brązową  

za­pachu  

nim me­lodia  

w ku­fer­ku zadzwo­ni  

jak start po­now­ny  

do biegu