w strumieniu wylanego swiatła

z drzwi niedomknietych wolno płynę

pstrągowym grzbietem

rybim skokiem niszczę

promieni tajemniczośc

łamie zagadek krete zwoje

zanurzam w ciemnośc oczywiste

na połyskliwej fali tanczę

namalowanej nieistnieniem

czy to brak swiatła nad postacią

czy  to jest może tylko cieniem