- Panie a o której to otwarte jest?- głos zza rolet wyrwał mnie z przeglądarki internetowej w smart fonie. Zastanawiałem się właśnie, co sobie obiecują wszyscy tak czekający na owe 12 zł. A także, kto ich wywiedzie z ziemi egipskiej niewoli pod ścianę utraty godzin i radosnego bezrobocia? 

Myślałem tak, bo dorobiłem się ksywy Ozyrysek. Może to z powodu fryzury, a może jeszcze czegoś innego? 

Roleta jechała w górę. Prask...prask...prask...trach. Otwarte wszystkie cztery. Teraz trzeba założyć radio, które pamięta pierwsze piętnaście obiektów. Potem Bodzio wpuści pięć dostaw na piekarnię, a ja podbije taśmy do oklejania towarów. Pieczątka z datą znowu się obraca. Kolejny dzień, ale już czternasty. Wczoraj miałem straszną depresję. Dopada znowu po 20 latach. Dzisiaj sobie poszła. Coś mnie tknęło, wstałem zza parawanu. Między wysepka z grami a kantorem przemykali złodzieje. Amadeusz K, Patryk W, jakiś jeszcze inny z nimi. Pomknęli gdzieś w kierunku sklepów odzieżowych. Tak, czekają, badają, tropią, szykują się. O godzinie 10.00 otworzą się dla nich wrota kilkudziesięciu sklepów. Mają nade mną przewagę- są wolni. Tyle że w tej grze komputerowej stoimy po różnych stronach barykady. A ja nie potrafię traktować poważnie Rzeczypospolitej Polskiej dzisiaj, bo Bóg ukarał mnie piekłem za życia. Jestem zbyt inteligentny. Nienawidzę swojego umysłu tak, że trudno to opisać. Kiedyś, chociaż jak piłem, to latałem w inne galaktyki, lub mogłem się z kimś dogadać. Teraz muszę kluczyć, ważyć słowa, wypowiadać się całkiem wbrew sobie. Szczerze to nie zawsze chce mi się z kimś rozmawiać i marzę o samotnym zamku z widokiem na Karkonosze. Niech Jarosław Kaczyński z Dudą zapłacą mi artystyczne 500+ i będę robił opowiadania. Może wydolę. Wtedy munduru już mi nie pokazywać proszę. Mundur jest sparodiowany, ośmieszony, opluty, zeszmacony. 

- Dlaczego nie ma pani wydać?!- klientka w trwałej ondulacji zablokowała kolejkę o 9.17. Płacąc banknotem 200 zł za dwie gazety oraz zapalniczkę. 

- Dopiero zaczęliśmy pracę. Nie mam jeszcze wielu drobnych. Przepraszam, no tak to z rana z czasem jest. 

- A mnie to nie obchodzi- klientka podparła się pod boki. Wyglądała teraz jak te ruskie baby w piramidce. Zdejmujesz większą i jest mniejsza. Potem jeszcze mniejsza. 

- Zrób pan porządek z ta wieśniaczką, ludzie w kolejce czekają!- odezwał się w moim kierunku tęgi pan z tyłu kolejki. 

- Stara kurwa....- warknął chłopaczek na samym końcu ogonka. Odrzucił chipsy na stand z tabletkami, wyszedł, gniewnie pomrukując. 

Sytuacja się rozładowała, bo dziewczyna wydała kasę jednak. Jakieś piętnaście minut spokoju. Potem wyrósł przede mną młody człowiek. 

- Przyszedłem po dwa złote- powiedział to tak, jak bym mu był winien dziesięć. 

- To chyba pomyłka. 

- Nie mogę, wyjąć z wózka dwóch złotych. Proszę mi zwrócić ta kwotę- kwitnąca inteligencja narodu stała prosto, patrząc mi pewnie w oczy. 

- Przecież wózki nie są moje- odparłem. 

- Więc do kogo mogę się udać? 

- Do obsługi handlowej. 

Poszedł szukać kierowniczki. Coś mnie tknęło. Spojrzałem w górę. Na balustradzie stał Mecenas wraz z dwoma innymi złodziejami. Wezwałem gestami jednego. Z początku się ociągał, potem zszedł. 

- Coś potrzeba?- zapytał w nadziei, ze wreszcie pójdę na złą drogę. Wyciągniętej ręki nie odwzajemniłem. W pracy pod kamerami jestem. 

- Trzeba się włamać do wózka. 

-  ...co? 

- Trzeba dwa złote klientowi wyjąć. 

- Dobra. 

Kwitnąca inteligencja narodu patrzył zdumiony, jak złodziej kilkoma ruchami palców wyjmuje zablokowane dwa złote. 

- Jest pan bardzo sprytny manualnie- pochwalił jego kunszt. 

- Bardzo- potwierdziłem, patrząc złodziejowi w oczy. Spojrzeniem o treści `Dzisiaj wypierdalacie stąd`. On patrzył ze zrozumieniem, bo jest poza sprytem inteligentny. 

Na balustradzie stała czarna młoda dziewczyna. Znowu ja złapałem. Znowu pomyślałem, żeby nie patrzyła tak. Bo potrafię się zakochać. A bardzo nie chcę. Mam długi, mało zarabiam, potrafię cokolwiek w łóżku. Trudno o większe niebezpieczeństwo