a tak to wygląda po rozczłonkowaniu:

a może to nie tylko ja,
tylko każdy człowiek
walczy z potworem w sobie,
chociaż nie każdy świadomie,
ale to dobrze (że nieświadomie),

w końcu człowiek nie może nic,
tylko żyć, czyli martwić się tym
co już, jakby nie było - było,
bo przecież dawno (jak dawno)
pożegnaliśmy tego potwora,

a pewnie, że znakiem krzyża
i nie bez wybaczenia sobie,
nawet jeśli ten potwór tak,
czy inaczej ciągle
z człowieka wyłazi

Największą troską statystycznego Kowalskiego/Kowalskiej jest

co będzie na obiad??