PASTELOWA ZIMA 

łąki grzebieniem złotym wyczesane 

rozzielenione otwierają buzie 

przycinam pejzaż ogniskuję szczytów 

śnieżne berety a gdzie czapy? - grudzień 

łagodną aurę odchodząc przelicza 

sól się nie soli a skała nie mieli 

pierwszy szarmancko okrycia przymierza 

więcej tradycji czy może pasteli 

wygrzewam uszy kontempluję nosem 

światło się wspina po niebie i twarzy 

ileż tu modlitw ileż... (skąd ten owad?) 

nie śpi a przecież... (przylgnąłem do ławy)