Z tej perspektywy, z jakiej wiersz opisuje ludzki świat, wszyscy jesteśmy niewiele warci. Fakt.

Jedyna nasza zasługa to to, że karmimy szczury (patrz kolejne wersy). Na resztę NIE MAMY żadnego alibi :(

Człowiek mógłby góry przenosić, a przenosi wte i nazad jakieś głupie flaszki

Liryczny anonimowy (patrz nagłówek wiersza) "ja" - to każdy "ja". Na ludnej ulicy wszyscy jesteśmy nikim

Metaforyczne karmienie szczurów jest - naturalnie - niedosłowne; chodzi o to, że to, co robisz, robisz tak naprawdę przeciwko sobie. Wokół siebie tworzysz gigantyczne śmieciowiska, powietrze zatruwasz COdwa, wody zanieczyszczasz chemią - i w układance zwanej przyrodą jesteś zwykłym namnażającym się inwazyjnym pasożytem.

Nie zachwycaj się tak sobą - jesteś OBCYM w swoim własnym domu

Anonimizacja (patrz tytuł) sprawia, że - JAK DOTĄD - jesteśmy w tym swoim dookoła syfieniu kompletnie bezkarni, ale...

to może bardzo szybko się zmienić :(

Pierwsze covidowe jaskółki już także do nas przyleciały