Dla mnie silne
Kto to ten dwujaj....... atyryk ?

Gdy ponury satyr stawał się satyrykiem, najprawdziwszą poezję mieliło się na celulozę. Dziś to, co stawało się wtedy celulozą, znowu może być poezją. Tak odczytuję tajemny tekst befamy.

Dlaczego po jest brakuje kropki?Bo jest?:)
No i można każdego rozstrzelać słowem,tylko trzeba go potrafić dotknąć dotykiem bolesnym,na tyle nieprawdziwym lub prawdziwym aby kula nie trafiła w płot.A satyryk rozar to życie(?)z jednej strony ból,z drugiej śmiech.Czasem z bólu.O prz(ypływach)pisał już Galileusz.

Mistrzowskie operowanie słowem nie tylko w tym wierszu.Słowa mogą niszczyć ,te złe krążą w przestrzeni, o czym mówi współczesna psychologia i krzywdzą, ale napewno nie znikają dopóki nie spoczną na osobie. lubię uważność na słowa.
Serdeczności:)

Podoba mi się, choć ten wers z dwujajcowym mi tu nie pasuje.

"Dwujajcowy", czyli "dwujajeczny" ;-) A ile ten satyr(yk) ma mieć niby "jaj"? Podana przeze mnie wersja tzw. "jajec" nawiązuje do Pana Mikołaja Reja "Rozmowy z panem, wójtem i plebanem" :-D

Serdecznie :)))

Czy jest? Autorka przekonuje, że jest i idzie pod prąd. Rola i znaczenie poezji jest ogromne. O czym pisał Norwid. Niekiedy po lekturze dostępnej mi poezji tak myślę sobie, czy nie powinniśmy przeprosić umarłych poetów.

Rozstrzeliwana wzgardą, lżona nad kanałem, z niedobitymi wersami - zmartwychwstała! Poezja przerabiana na celulozę (vide tytuł wiersza) palona na całopalnych stosach, niszczona w niszczarkach, cenzurowana, skreślana, kneblowana - jest nieśmiertelna!

Moc słowa, zaiste, powiadam wam, góry przenosi