Imiona

Wiatr wywraca sprzęty,

którym nadałam ludzkie imiona.

Łatwo się hula po pustce.

Kurczowo trzymam stare krzesło,

byś nie odchodził cieniem w dal.

Odsłaniam firany.

Ścieżka powrotu zachwuje widoczność.

Na płocie relikwie uczuć nie obecnych,

koszula , intymne części garderoby

w nieładzie-nie dbam o szczegóły.

Liść -zauroczony-tuli przezroczystość

szyby i nieobecność.

Ma swoje imię.