Karuzela

Lato

przez szkło wygrzewa się w słońcu

promień w płomień obraca

kipi z gorąca

Zima

przez sopel wygrzebany ze śniegu

wyleguje się w chłodzie

bielsza co dzień

Wiosna

przez kwiatki wyrosłe na grządce

snuje wrzaskliwą rozmowę

przelewa ją w wodę

Jesień

przez cienistość rdzawych liści

kotłuje się po skwerach

gubi w manierach

Pory Roku

już nie dziwią się sobie

tylko na karuzelę siadają

i swoje role grają