Ciekawe nawiązanie do mitologii.
Postrzeganie czyjegoś szczęścia, a może sympatii z perspektywy smutku, niespełnionej miłości.
Dopatruję się jakiejś tajemnicy, nawet niejasnej sytuacji w relacji, ponieważ ktoś roni łzy a Afrodyta całuje w policzek Parysa. Brak porozumienia między kochającymi się, co powoduje wzajemne rozczarowanie i nieufność. Skutek:zazdrość, żal i cierpienie, a nawet czasami niesprawiedliwe osądzanie o zdradę, bez powodu, na zasadzie cierpiącego uczucia.
Los nieżyczliwy, być może to pozory, bo przecież Afrodytę i Parysa nie wiązała miłość.
Miłość jest czasami ślepa, wyobraźnia potrafi ranić. Jeśli brak rozmów, klarownych sytuacji, to ciężko uczucie pielęgnować. Wizualne bodźce są złymi doradcami. Wtedy lepiej poczekać i ofiarować jabłko po otarciu łez.
Tytuł fajny, dwuznaczny według mnie. Z pięknych jabłek i do tego złotych, nie powinno być szarlotki, szkoda by było.
Fajny wiersz.

można być ładniejszą twarzą,ale kto to stwierdzi?uroda to pojęcie względne,chociaz może być tak,że istnieje duża rozbieznośc,ale to co najważniejsze-ukryte jest w sercu-miłość to nie wizerunek.i to jest jedyna prawda i sprawiedliwość-dla urodziwych i mało urodziwych

Z tego jabłka niezgody "dla najpiękniejszej" nie będzie szarlotki (patrz nagłówek wiersza) - będzie z niego wojna. Trojańska.

szczęście nie jest dostępne dla mas

(patrz 1. wers - cytuję z pamięci)

dla mas dostępne jest zbiorowe nieszczęście: 10 lat oblężenia kapiącej od złota Troi