Dobre to przejście z nocnych upiorów do porannej ciszy - w tym wypadku rozpaczy.
Ja bym temat pociągnął .
Dobry wiersz.

Upiory naszej - nie tylko mojej - głowy wiodą nas w jedną tylko stronę: na krawędź "otchłani strachów"... a stamtąd już tylko o krok skok.

Przypomnijmy sobie, jak słodko nam się spało, kiedy byliśmy dziećmi. Obyście (nie obyś) "Obyście byli jako dzieci..." /"Pismo święte"/

Dziękuję za pozytywny odbiór.