O, turde, jak mawiał mały Mikołaj, syn mojego Siostrzeńca. Podróbka Diora? Może dlatego, że gorzkawo-przesłodzona a przy okazji nietrwała? Lepszą od niej była tzw. polonijna bida pt. "Currara" ("carara" mawiały wstępujące wtedy do biznesu pańcie).
Sama miewałam jedynie miniaturki oryginalnej "Poison", ponieważ jeden bardzo memu sercu bliski Pan mówił, iż są aromaty w sam raz dla rozrywkowych pań ;-)

Super napisane :) Aż czuję tę różowofioletową woń pozostającego pod ochroną wilczego łyka :)))

A ja doskonale kojarzę Currarę (zawodowa historia). I firmę, która sprowadzała kompozycje zapachowe do swoich wyrobów nawet z Japonii. Tyle, że rozcieńczała tak w produkcie, że nuta głowy, nuta serca i nuta bazowa, nikły jednoczesnie. ;) Firmy juz nie ma, a ja jeszcze mam w piwnicy kilka testerów :)
Dzięki

Jeżeli mężczyzna woli podróbki i trutki Diora /zamiast roztaczanych żywiołów/, to jest to dowód, że sam wyrósł w świecie jadowitej taniochy i tandety - i nimi jak ta skorupka za młodu był nasiąkł. Jakiejś nuty serca w nim nie ma nawet na złamany szeląg.

Nic ciekawego z kimś takim natchnionej kobiety nie czeka