Dzień obraca kontekstem, między

myślami uciekającymi wyznacza początek;

nihilistyczny prąd zapomnienia:

wychowały nas pluszowe misie,

subiektywnie ciepłe, niezdefiniowane.

Nie wolno nam było nie móc,

nawet jeśli tylko się śniło i pierwsze kroki

były urojeniem nienarodzonego umysłu-

skonsumowaliśmy kolejną karnację.

Kontekst jest bez znaczenia, poza

światem nie w tym nic nadzwyczajnego -

słowa tną ścięgna, zdania miażdżą lędźwie.