Emilio,
o Duni czytam z uśmiechem.
Aura w tych wierszach jest cudna...
Mam tę historię przed oczyma.

I widzi Garin, że to nie na żarty;

Nie żadne są to sztuczki lalki,

"A cały charakterek Duni tak uparty,

Jej godność, jej duch walki,

Więc - cóż za poniżenie dla ułana! -

Sztab-rotmistrz klęknął na kolana

I błaga dziewczę jak w modlitwie..."

:))

W tym odwiecznym schemacie-trójkącie ktoś popełni fatalny w skutkach błąd. Kto? Dumna Awdotia Nikoławna? Stary szczwany lis Bobkowski? Garin - wariat?

Ps. A zakończenie - istny szok - może przykuje chętnych wzrok :)

Świetna charakterystyka poszczególnych postaci w utworach. Ciekawam rozwoju wypadków.

Emilio,
w trójkątach zawsze ktoś popełnia błąd, chyba tak już musi być. Trójkąty nie mają szans na szczęśliwe istnienie, mogą być jedynie przygodą, pikantną, piękną. Jak u Duni.
Dunia musi mieć oczęta szeroko otwarte. Jest emocjonalna i czuła, ale musi uważać na siebie.
Kto popełni błąd?
Bobkowski będzie chciał ją zatrzymać i bedzie dyplomatyczny, być może:))
Garin, jest szalony, zakochany i może w tej euforii zrobić krok na korzyść Bobkowskiego:))
Dunia, niechaj obserwuje i mądrze wybiera miłość, niech ją "ratio" nie zawiedzie...:))

Drogie kobietki,
ciekawa jestem, komu Dunia zaśpiewa z podziękowaniem...:))

https://youtu.be/EOwZ1xu7suE