Dla mnie wiersz bezcenny :)

Dwa wyraźnie oddzielone ukośnikami światy: cielesny materialny real oraz, przezeń wygenerowany, świat kultury: świat kodów, szyfrów, stylizacji, dostępnych dekoderów, znanych sobie języków i poezji

Ps. Zwroty "zobacz, znów przeraźliwie jęczy szaleństwo", "a ty mówisz, że to nic nie znaczące literki", "wyślij w przestworza" mają swojego adresata - jest nim ten, który te apostrofy słyszy = Czytelnik.

Ale ponieważ liczba czytających i słyszących strasznie się nam z roku na rok kurczy, wołanie na puszczy lirycznego "ja" pointują wersy ostatnie

"bezboleśnie podaruję im wyobraźnię


tylko po cholerę"

Dlaczego NIE SŁYSZYMY i NIE CZYTAMY??

Może dlatego, że zamiast mówić/pisać otwartym tekstem od dziesięcioleci już nic tylko szyfrujemy/kodujemy/zamiatamy pod dywan?? (patrz mój wierszyk "Sztuka komunikowania")

"Drobnoziarniste dzieło sztuki" (tytuł wiersza) staje się przez to tak miałkie, że między palcami wymyka kompletnie niezauważone.

To wiersz - manifest programowy z tezą: chcesz mieć rzesze Odbiorców, wyjdź ze swojej poetyckiej kuźni na świeże powietrze i komunikuj się ze swoim Ludem bez gadki owijki szmatki

dziękuję befano :) miło mi

Emilko jestem pod wrażeniem Twoich komentarzy :) dziękuję pozdrawiam