Dla nas i dla mamy

Chociaż całe życie ty

komuż nie pomogłaś

(w potrzebie przecież) –

my jakoś

nie pomogliśmy tobie –

chyba że szybciej umrzeć.

Widocznie i wyłącznie

byliśmy zaskoczeni

byliśmy rozbici

bardziej niż ty sama

byłaś połamana –

a my to my –

jakbyśmy nie byli sobą

jakbyśmy stracili rozum.

Kiedy przecież

zanim człowiek

cokolwiek zrozumie –

serce wie pierwsze –

a bo to tylko tu tak jest

że mając wszystko –

jakby go ktoś nie miał –

zwyczajnego serca.