gdy pisanie stało się niecierpliwym zegarem

odliczam teksty spopielone od tych palących się jeszcze

we mnie jak koszmar nie dający spać

Ojcze nasz któryś jest w niebie...

taka długa jest dzisiejsza noc

powiedz

dlaczego inni cię czują a ja nie potrafię

skąd bierze się ta ich głęboka wiara

- ale ty masz ją w sobie nie czujesz bo jest jak powietrze

wierzysz że obudzisz się rano jutro i pojutrze

a kiedy drętwieją ci palce myślisz

niech ta poranna kawa da mi na życie lepsze

twoja wiara to ufność

ale to moja reakcja na strach

- masz  rozum

a on w porę podeśle ci hipotezy które staną się dogmatami

bojącym się śmierci dogodzi wiarą w życie pozagrobowe

chorym przypomni o miłosierdziu

ale to nie jest prawda

prawdą jest tupanie kleryków z ostatnią posługą,

jak wierzyć w miłosierdzie i wyzdrowienie.

- czas człowieka w pewnym momencie

uwalnia się z duszy i idzie samopas w nicość

a dusza wraca skąd przyszła

przytulisz mnie kiedyś?

- cisza