na takim prostym by się wydawało

poetyckim szlaku

trzeba mieć siły i wytrwałość by odkryć

nowe lądy pośród naprężonych mięśni

splecionych tkanek i rzek krwi w samotni sumienia

to przedzieranie się przez zarośla nerwowe

oplatające każdy skrawek skóry dotykanej

do marzeń i wzruszeń

nadmierna drażliwość poety objawia się

na krawędzi cierpliwości i związana jest

z indywidualnością

poeta nie potrafi być lemingiem

w kraju poprawności

to samotny turysta

dlatego często ginie na szlaku

gdy spotka się oko w oko z tygrysem

ten od razu rozszarpie go na strzępy

a resztę stada cieszy każdy ochłap

zlizują wszystkie tłuste zdania

nie strawią

kiedyś zwymiotują