Jedyną granicą dla czegokolwiek - w tym dla bezgranicznej rozpaczy (czy rozkoszy) - jest nasz nie/ludzki czas - przede wszystkim czas ograniczonej pamięci; rozpaczamy, owszem - ale do czasu. Podobnie jest z rozkoszą, a ta statystycznie trwa nie dłużej niż 20 góra 30 minut

za wyjście w jasność
nie ręczę

(patrz finalne wersy)

podobnie jak nikt nie ręczy za wyjście w ciemność. Wyjście jest - zgodnie z etymologią tego bezokolicznika - wyłącznie do wychodzenia, co oznacza, że wchodzić przez nie nie wolno