Ona istniała.

W nocy zajmowała moje miejsce przy kompie.

Nazywałam ją sowa. Karmiła polityką moje wiersze.

Miała zdolności telepatyczne. Zamęczała mnie.

Z powodu podejrzenia depresji, dostałam skierowanie

do psychiatry. Poszła ze mną. Pani doktor udawała,

że jej nie widzi, dobrze się maskowała.

A ja,ignorowałam jej szepty.

Długo nie wytrzymam, pomyślałam i znalazłam wyjście.

Zabawię się z nią w `pomidor`.

Dlaczego milczysz? - pomidor

Czy wiesz co to jest pandora aspołeczna? - pomidor

Podporządkowałaś swoje milczenie powszechnemu

przemilczaniu? - pomidor

Ciekawe czy będziesz milczała gdy każą ci kochać

murzynków do niczego nieprzydatnych, z odnalezionego plemienia

z kraju, którego nazwy lepiej nie wymieniać . Czterdzieści tysięcy

takich tam mają do upłynnienia - pomidor!

krzyknęłam.

Pani doktor kończyła już pisać skierowanie na oddział dla

- pomidorowej pacjentki.

Wtedy wszedł lekarz, bliźniaczo przypominał prezesa.

Miał, około metr sześdziesiąt wzrostu, niepozorny z krymką na głowie,

ale napełniony duchem świętym po polsku.

Poprowadził mnie na oddział.

Po drodze niespodzianie zmienił się w wilka i złapał mnie za gardło

- jesteś jak pchła, nie będziesz już nas gryzła.

Daruj prezesie, jestem niewinna, nie słuchał.

Pociągnął mnie jak ostatni dzień i ostatnie kłamstwo. Musi być nadzór!

Dostaniesz ciasny kaftan poprawności, wyleczymy.

Głosowanie dopiero za cztery tygodnie.