***

nikt wiatru się nie boi

nie wymyśla mu od wichrzycieli

nie zamyka go w balonach

pod baldachimem władcy

nie trzyma

a kto chciałby go pokonać

zamknąć musi mu usta

pozbawić ruchu

i przywiązać

do końca świata

niech się napręża

niech goni za sobą

niech biegnie donikąd

wyrwany z przestrzeni

będzie niczym

dawniej człowiek bał się wiatru

swój strach oswajał

gałęziami drzew

śmigłem wiatraka

murem

a wiatr wyjący rozdęty

cichnął

gdy człowiek

rzucał się na niego

by prowadzić odwieczną wojnę

milczał

bo rodziły się skarby

po równinach toczyły się

w rytmie ciszy

stukającej o szyby