niełatwo będzie się pożegnać

westchnieniem lub skinieniem głowy

słowa  pochować w swojej głębi

nierozpoznane do połowy

nie snują się nie idą obok

a wczoraj biegły w stronę słońca

zamiast nich dzisiaj wzbij się w niebo

przeszywaj skrzydłem je do końca

tam rano znowu kwitną wiśnie

z ich płatków ścielą się dywany

zechciej przywitać uroczyście

świat tu na ziemi niepoznany

pokłoń się rosie kwiatom rzece

zanim cię wezmą w swe ramiona

posłuchaj echa jak je niesie

dzwon zawodzący w nieboskłonach

bądź tam szczęśliwa śpiewaj śmiej się

patrz w oczy tajemnicom świata

aż przyjdzie wielorodna jesień

przypominając wiersz po latach