Zgliszcz*

W spalonym domu mieszka zgliszcz.

Pysznie go sobie urządziła.

Nigdy nie mówię jej: „a kysz!”,

za płotem moja jest mogiła.

Bywa, że wpadnie po bratersku,

mosiężna skusi ją litera

albo narobić na cokole,

kiedy brak żywych jej doskwiera.

W mojej magicznej misce

wszystko się znaleźć może.

Do niej wlewają krople łyżką,

łzy nie uronią, topią noże.

W mojej magicznej misce

gorzko jest i prześmiesznie.

Gościu złakniony, gościu spragniony,

jeśli nie kraczesz tylko jak wrony,

przystąp do miski pośpiesznie.

Nakarmię cię polewką z karła;

fascynujący z niego dramat.

Mlaszczącym daniem wciąż urzeka

i lekceważy amalgamat.

Lecz niewątpliwą ma zaletę:

gdy spłynie razem z sarkofagiem,

to słodko plaśnie wprost przy uchu

największy koszmar - zmory z bagien.

* w magicznym dom domu Hanny Banaszak