przynoszę sobie kawę

jest świeżo zaparzona

zajmujemy miejsca i

rozmyślam a ona wymownie

pachnie

myślę o procesie palenia

o stopniach które przeszła

do mnie ze smakiem

ujęła kubki że nieodzowna

o poranku

każdym dobrym i złym

od wiosny po końce świata

które codziennie związuję

smużką pary znad filiżanki

topię w niej łyżeczki

nim ktoś mnie w nich utopi

zanim wymiesza się

ciepło i chłód