Władysław Łopian rozwiązał zagadkę świata
tak dużo
Jest Tekst 3 z 5 ze zbioru: Trochę wspomnień, trochę łez...
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz biały |
| Data dodania | 2019-06-06 |
| Poprawność językowa | |
| Poziom literacki | |
| Wyświetleń | 1004 |
Jest -
pieszczota niewoli
z połyskiem złotawym
czułość w twoich oczach
tkliwością serce zatrzymuje
Bluszcze już czerwone
pająk coś związać próbuje
komuś znów się marzy
uwięzić lecz nie zranić
znów kawę podać
ze spaceru bukiet liści
myślą nieskromną płonących
przynieść
i korale z jarzębiny -
Komuś znów się marzy
uwięzić
i na zawsze…?
nowe teksty
oceny: bezbłędne / bardzo dobre
Osobiście w dwóch miejscach leciutko zmieniłbym:
*znów - znowu(lepsza rytmika czytania przez wydłużenie o sylabę),
*i na zawsze...? - usunąłbym. Puenta i tak jest zachowana, a wiersz nabrałby wyrazistości przez rozpoczęcie "Jest" i zamknięcie klamrą wiersza "uwięzić".
Przyznam i zmienię: znowu kawę podać i tylko w tym przypadku.
*na zawsze? jest pytaniem, zwrotem do adresata, a więc? Zostać powinno. Pozdrawiam!
Również pozdrawiam.