Ludzkie drzazgi wypalone  

do samej pancernej łuski  

Ich codzienność równoległym światem  

na inwalidzkim skrzypiącym wózku  

Miłość pospieszna kazamaty  

śledztwo nieludzkie  

Sybir albo gestapo  

koncentracyjne obozy  

Auschwitz wołyńska trauma  

Powstanie Warszawskie  

i gdzieś daleko Normandia  

Bóg im nie zawsze po drodze  

wszak Honor z Ojczyzną niezmiennie  

nawet gdy tłukła milicyjna pałka  

a ubecja zrywała paznokcie  

Człowiecze łupiny  

kołysze czas gdy chrupią skorupy  

ciał potłuczonych  

Bo właśnie spod budki menel  

sikiem prostym nań naszczał  

i opluł święte sztandary

14.07.2019