Każdy przeciętnie rozgarnięty matoł wie, że słuchanie wykładu filozoficznego w porze kolacji wampira, po dniu ciężkiej, przeważnie stresującej i ogłupiającej pracy, z perspektywą ponownego jej podjęcia o siódmej rano, jest co najmniej nieporozumieniem.

Państwowa TV, zajęta szerzeniem wtórnego analfabetyzmu, programy kulturalnie nośne, powiedzmy, historyczne, biografie artystów, ludzi nieszczególnie zasłużonych dla nauki, nadaje w dramatycznie nieoglądalnych godzinach, np. o drugiej nad ranem, gdy nawet karaluch cierpiący na bezsenność zaczyna słodko pochrapywać.

Ale nasze telewizyjne patałachy wolą układać ramówkę w taki sposób, by filmy z Batmanem czy innym magnesem reklamowym znalazły się w pobliżu dobranocki, a filmy o białych plamach księżycowej historii wyświetlano zaraz po trzeciej w nocy. Dziwimy się potem, że tak mało ludzi tak mało wie o dziejach swojej Ojczyzny, a tak wielu orientuje się, jakie barchany nosi Doda... Dziwimy się, że poziom intelektualny naszych pociech urąga społecznym oczekiwaniom.

Dawniej był Dzierżanowski i przegięcie w postaci rosyjskich filmów. Dziś mamy przesadę w postaci nadmiaru filmów amerykańskich. Dawniej szkoły mogły opierać się na programach telewizyjnych dopomagających prowadzeniu lekcji; Historia, matematyka, biologia, ćwiczenia z fizyki były okraszone konwersatoriami wybitnych dydaktyków spoza szkoły oraz wzbogacone przeźroczami mającymi zachęcić uczniów do uczestnictwa w szkolnych zajęciach.

W porannych godzinach najlepsi pedagodzy przekazywali wiedzę o literaturze, teatrze, dramacie. W ramach uprzystępniania młodzieży lektur, pokazywano w TVP  spektakle teatralne i adaptacje filmowe komentowane przez najlepszych krytyków. W ten sposób przyzwyczajano młodzież do częstszego obcowania z odbiorem co trudniejszych spektakli.

Teraz to wszystko odeszło w przeszłość, a ten, co o tym ośmiela się mówić, uważany jest za komucha (jeżeli bycie komuchem na tym polega, to jestem nim).

Teraz w opustoszałym szkolnictwie mamy religijne przepychanki: ucznia, nauczyciela,  wszystkowiedzących rodziców i pozostaje sprawą nierozstrzygniętą, które  z tych figur jest autentycznie najmądrzejsze.

ps.

na ewentualne pytanie o to, co się zmieniło, odpowiadam: OBROŻA!