Wiersz zawiera bardzo ciekawe przemyślenia, prawie złote myśli. Podoba mi się.

Fajnie podane pokusy zwróciły moją uwagę.Fajne, życiowe motta! Pozdrawiam.

Ujawniamy swoją konkretną, imienną twarz często dopiero jako już rozwiane prochy

Jeżeli jeszcze żyjesz (patrz tytuł wiersza), to

wcześniej czy później
trzeba się ujawnić
nie tylko tym, co robisz,
ale i swoim imieniem i nazwiskiem

(patrz kolejne wersy 1. strofy - cytat z pamięci).

Anonimowi jesteśmy dzisiaj tylko na cmentarzach.

A iluzja tej anonimowości (mowa o szeregowym członku stada) opiera się na atawistycznym założeniu, że dopóki zachowujesz się jak tłum - jesteś niewidoczny.

To omam. Wszędzie już jesteś namierzony, na podglądzie i na podsłuchu. Liczbę Ukraińców w Polsce zatrudnionych na czarno i nie czarno podsumowano, obliczając ilość JEDNORAZOWO użytych kart bankomatowych z zapisem w cyrylicy.

Nie jesteś anonimowy. Jesteś oczipowany, masz określoną twarz, preferencje, poglądy, grupę krwi, linie papilarne etc., etc. i wszystkie te parametry razem wzięte dają jak na widelcu ściśle z tej ławicy wyizolowaną pojedynczą płotkę-Kowalskiego. Zdradzi ciebie twój własny genotyp.

Łaknienie wolności (sprzężonej często z bezkarnością) możemy sobie włożyć między wierszyki