Przeminął szmat czasu, więc w myśli gąszcz zerkam,

o traumach i błędach świadomość mizerna.

Mgła skryła przeszłości paskudne przebłyski,

jak szatą szron szybę, jak konar bluszcz śliski.

Wspomnienia o Tobie pokryła cnót łuna,

czy cudna, bo szczera, czy kłamiąc obłudna?

Pamiętam Cię jako kojące ciepełko,

chowałam się w Tobie, by przetrwać dnia piekło.

Gdy kształt swój objawisz mi w roślinie polnej,

to będziesz lawendą- na myśli namolne.