każdego poranka patrzę w lustro 

po drugiej stronie 

ta sama twarz z workami pod oczami 

toczy się życie nie wiem czy piękne 

możliwe że odbicie żyje własnym rytmem 

powtarzają że czas wymysłem dla mas 

łatwiej kontrolować niewolników 

czas po tamtej stronie ucieka w przeciwnym kierunku 

kręci dynamo po kole przyszłych dni 

po drugiej stronie lustra płynie rzeka 

rozkwita las tętni życie w warstwach tęsknoty 

kolega z lustra podobny do mnie 

idzie do roboty rozbity szklany 

w kilku kawałkach uważaj na drodze ślisko 

spotykamy się wieczorem przy wspólnej toalecie 

by zgolić jednakowo zarośnięte brody 

lecz dzielą nas przeciwne strony 

z błyskiem w oku wyrażamy siebie 

mimo szkła pomiędzy nami