Za górami, lasami - we wsi Mała Czarna,

w każdej prawie chałupie gospodarz miał żarna.

Mielił nimi mąkę, nie zawsze na chleb

- jeśli tylko taką, to nie chłop, a kiep.

Z razowego przemiału potrawa zbyt marna.

Żerdką przy tym obracał kamień do mielenia,

jednak grubość przemiału według pomyślenia

- jak poeta, co piórem cyzeluje treści,

które w głowie układa. Jeśli głowa mieści

nieco więcej pomysłów, do ich przekształcenia.

A gdy tylko ten jeden - gospodarz ladaco

kołaczy nie wypiecze, swoją tutaj pracą

- lecz razowiec z zakalcem, co się szybko przeje.

Domownicy stracili już dawno nadzieję,

że ten młynarz przydatny. No, bo niby .. na co?