(...)

zaszufladkowany do komody życia

tkwię w jej wnętrzu

wśród innych przedmiotów codziennego użytku

potrzebnych dla scenarzysty wspólnej przestrzeni

dopełniającej nasze istnienia

mieć i być wyznacza moje starania

niekiedy muśnięte marzeniami

w innych odcieniach szarzyzny codzienności

obraz i podobieństwo obiecane słowem

nim tylko pozostają po wsze czasy

mamiąc duszą nieśmiertelną w wyborze

pomiędzy piekłem a niebem

pozostających do osiągnięcia poza komodą

w szufladzie maluczkich coraz mniej już tlenu

zasilającego mózgi potrzebą percepcji

wyjścia poza okowy narzuconych wzorców

- dzwonki alarmowe słychać coraz to ciszej ..

(...)

https://youtu.be/ey08W80GYWw