Orędzie pokoju

Miałem dość ujadania na człowieka

Wszedłem w lasu, gdzie drzewa genealogiczne

Niosą ukojenie w pieśni z daleka

Ciepłem otulając w promienie słoneczne

Nie było wśród nich żadnej nienawiści

Ani podziału na rasy i na krainy

Tylko wszystkie uwielbiały w radości

Pana na ścieżce idącego w cichości

Dla świata co odczuwa cios dotkliwy

Ktoś czułe zostawił graffiti na drzewie

Jak ryba śle Jonasza do Niniwy

Jako znak orędzie pokoju w zasiewie