Przejdź do komentarzyOgniste purpury
Tekst 29 z 68 ze zbioru: Na drogę życia
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz / poemat
Data dodania2022-03-25
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń839

W moim życiu był strach

A na strach to tylko odwaga

Tak się dzieje w człowieku

Chyba  dla równowagi


Ale strach odbiera myślenie

Wrzuca w wir emocji

Wyolbrzymia i przejaskrawia

Zniekształca obraz i ludzi


Tak rodzi się gniew

I czujność nocą

Napięta cięciwa

Przygotowana na wroga


Jakbym niósł echo wojny

Dorobek nieszczęść mej ziemi

Przygotowany do ucieczki

Czujny


Po latach przycichły

Przebyte ogniste purpury

Lech teraz już wiem

Nie były takie złe


  Spis treści zbioru
Komentarze (4)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Strach

(patrz tekst i tytuły)

ma wielkie oczy Prosiaczka i mały rozumek Puchatka. Pisał już o tym 100 lat temu /dla dzieci/ brytyjski matematyk i pisarz Alan A. Milne (1882 - 1956).

NIE BOIMY SIĘ NICZEGO. 75% naszych obaw, lęków, trosk i strachów n i g d y się w naszym prywatnym życiu nie materializuje
avatar
Po latach przycichły
Ogniste purpury
Lecz teraz wiem
Nie były złe

(patrz wnioski końcowe)

Strach na wróble stoi
I się jego boisz -
Boisz się wszystkiego!

Jaki zysk nasz z tego?
avatar
Życie z upiorami własnej głowy to nie życie - to wariatkowo
avatar
Wiersz wymaga wyjaśnienia - dość osobisty ale raczej zrozumiały ..........
Ogniste purpury w głowie
Wojenne purpury łopoczące na wietrze
Idące leśnym duktem
Wyczekujące w bramie
Najeżone i wyczekujące
- złe
- a może dobre
© 2010-2016 by Creative Media
×