Chwilo! Trwaj! Jakżeż jesteś piękna!

/Goethe - "Faust" 1808 r./

Szczęście - tutaj słońce w sercu, rozgrzany /pamiętający czasy s p r z e d dinozaurów/ kamień pod nagimi plecami, rozświergotany złotym śmiechem skowronek nad głową - to ta zapłata /i zarazem wciąż rosnący dług!/ za wszystkie inne z ł e /przez tę chwilę spopielone/

nomen omen też chwile.

Życie jak tani szklany naszyjnik czy różaniec z pestek granatów składa się z kolejnych paciorków.

Dlatego carpe diem.

/Horacy - "Pieśni" 1. wiek przed naszą erą/

Wszystko, co utkane z lepszych i gorszych chwil - również te twoje takie czy inne przymiarki - jest złudzeniem.

(patrz oba tytuły)

Dlaczego?

Bo "kiedy już odejdziesz, kiedy już nie będzie cię", nikt o wszystkich tych twoich faustowskich czy horacjańskich chwilach nie będzie w ogóle pamiętać.

No, chyba, że je - tak jak tutaj - paciorek po paciorku jakoś utrwalisz, uwiecznisz, spiszesz

Pani Emilio, dziękuję pięknie(!) za tak głębokie odniesienia w literaturze, jakie Pani zechciała przytoczyć - pod moim skromnym wierszem, pozdrawiam serdecznie, D.