pękającym szwem życie

raną co się nie zabliźnia

sącząca krew ciemnobrunatną

boli mnie

noc się wydłuża

dzień cierniem w przetartym bucie

gnilny zapach ropiejącej rany

jak słowa ludzi co bluźnią

z oczami w kieszeni

zamykam świat schizofrenii

w jednej dłoni w pięciu palcach

serce drży przygryziona warga

światło świecy dogasa

ostatni papieros

ostatnia szansa

spalam się nie będąc szczęśliwy

umieram by się odrodzić

zbudzony z nowy dniem

szanuję

wyciągam dłonie do ludzi

kochajcie się wzajemnie

ostatni oddech głęboki sen