na stosie marzeń z pełną głową 

pędzą myśli niepokonane 

rozważam nad każdą wybieram najzdrowsze 

z gitarą na plecach 

w plecaku słowa ubrane w małe sweterki 

na ustach ciągle wiosna 

choć zimnem ciągną nagie poranki 

za drzwiami nie wiem kogo spotkam 

mało w kieszeniach sary 

ale wystarczy na zabawę

by wrócić nad ranem 

spiętrzony trochę za nerwowy niepotrzebnie 

świtem blednie nad stawem 

dalej czekają schody 

wspinam się na wyżyny zielonej koniczyny 

na niebie jakoś jesienno 

puszczam nieudane dni w niepamięć