pod moim małym niebem,

pod zmiennym zachmurzeniem

kilka niewielkich kwiatów

o skromnym ubarwieniu.

zima nie całkiem biała,

niezbyt upalne lata.

lecz wiosna, wiosna zawsze

niedługa, lecz skrzydlata...!

a w jesień, w jesień czasem

czerwone melancholie

z przyschniętym rdzawym krzewem

sprzeczają się zadziornie.

w rozmiarach zgoła mini

to moje własne niebo

kołysze wieczorami -

bieguny z ramion drzewa.

po deszczu smużka tęczy

rozsnuwa się i zwija...

to moje niebo własne,

choć mogło być niczyje.

i ja tak drobna pod nim,

i też bezpańska nieco.

na tej najlżejszej z chmurek

unoszę się gdzieś lekko.

unoszę niewysoko,

kołyszę nie zanadto.

czasem schodzę na ziemię,

by stąpać po niej twardo.

_________________

* Fotografia własną

** Wrzesień 2011