Leżę w ciemności, wpatrując się w nicość, 

łzy drżącą dłonią ocieram. 

Staram się krzyczeć, oprzeć, uwolnić, 

wiem, że powoli umieram. 

Przyjdź po mnie mamo, otul, uratuj, 

wyrwij mnie z tego więzienia. 

Prowadź mnie proszę, prosto do domu, 

z dala od tego cierpienia. 

Wyciągam rękę w stronę otchłani, 

chwyć mnie, przyciągnij do siebie. 

Nie pozwól utonąć, napełnij powietrzem, 

nim w mroku tym znajdę wytchnienie. 

Widzisz mnie mamo? Tam jestem, biegnę. 

Ciemność mnie woła z oddali. 

Zimno rozchodzi się po mym ciele, 

czy zdołasz mnie jeszcze ocalić?