Już nie muszę wszystkich rozumieć,

nie każdemu nieść odpowiedź.

Nie jestem światłem dla całej ziemi

ale mogę być iskrą w ciemności.

Nie uleczę dusz, co się zamknęły,

nie rozplączę cudzych dróg.

Ale mogę iść obok cichutko,

z otwartym sercem, bez słów.

Wystarczy, że w moim kawałku dnia

Zostawię ślad trochę dobra, trochę wiary.

Nie skruszę serc i muru cudzym gniewem.

Nie dam rady ratować świata.

Nie jestem Bogiem, nie jestem wszystkim.

Mogę być spokojem w burzy,

Ciepłym słowem, milczącym „jestem”.

I to wystarczy. Tylko tyle i aż tyle.