Sonata Chopina - Publixo

oceny: poprawność językowa / poziom literacki

Tu się rozwinę lilly.
Może i niepotrzebnie, bo kto tu rozwinie ocenę wiersza ponad trzy zdania? (To moja, jakże ulubiona prowokacja do myślenia:))) ).
Wiersz jest niesamowity.
Nie piszę, że świetny.
Miejscami ma zbyt dużo patosu.
Czasami rozwleka się pod czytelnika.
Jest stylizacją poezji tamtego okresu (może tak właśnie zamierzałaś), ale wtedy ulewało mi się, bo dla mnie było z dużo.
Szanować należy historię literatury, ale nie jest ona dogmatem.
Bo ten podział dawał szansę na jakieś połączenie współczesnej poezji z tą romantyczną.
To dobre połączenie najbardziej wyczułem w pierwszej części.
Ta jest rewelka.
Tylko dlaczego taki dziwny zapis spacjowy?
Toż nie lepiej i czytelnej coś powyróżniać kursywą i konstrukcją?
Możem już za stary i jakiś trendów nie rozumiem?
Może formą wyraziłaś XXI wiek, a nie słowami?
Nie wiem.
Piękne jest to oddanie muzycznego tempa poprzez słowa i budowę.
Zwyczajności i sztuki.
Chyba zwyczajnej śmierci niezwyczajnego człowieka.
Jestem pod ogromnym wrażeniem, Lilly.
I jeszcze te plątające się nienachalnie i bez reguły, rymy...
Dla mnie eksplozja, choć na bazie tego utworu, napisałbym sporo inaczej, ale to Twój pomysł, Twoje wykonanie i Twój talent, więc nie ma czym gadać.

Bardzo dziękuję za komentarze, szczególnie Puszczykowi za tak wnikliwy.
Wiersz został napisany z myślą o konkursie na wiersze o Chopinie "Hymn zachwytu". Czytałam wcześniej dużo o Chopinie, także przesączoną duchem czasów socjalizmu Iwaszkiewicza. Fragmenty jego dzienników, pisany przez niego w dzieciństwie niezwykle dowcipny "Kurier Szafarski". Obejrzałam jeszcze raz film lekko komediowy z Hugh Grantem i Jude Davies jako George Sand. Chopin stał mi się tak bliski, jakbym go dobrze znała. Słuchałam dużo muzyki, już w inny sposób. Zachwyciłam się grą Garricka Ohlssona. Był to piękny czas dla mnie, wspaniałe przeżycia. Już po napisaniu wiersza byłam w muzeum Chopina w Warszawie i widok odlewu jego ręki i maski pośmiertnej wstrząsnął mną.
W konkursie wiersz nie został nagrodzony, ale znajdzie się w antologii pokonkursowej.
Forma wiersza jest na wzór niesamowitej sonaty b-moll nr. 2 op. 35, tej, której część III stanowi Marsz żałobny. Którego zresztą zupełnie inaczej się słucha, jeśli nie jest to w trakcie pogrzebu. I która ma nietypową czteroczęściową budowę. Nazwy części przejęłam i starałam się wykorzystać jakieś podobieństwo w charakterze tempa i melodyki.
Teraz o uwagach zapisu. Zapis ze spacjami wynika z potrzeby rytmicznego czytania. Bez spacji była za mało widoczna średniówka. Z takim zapisem spotkałam się ostatnio m.in. w tłumaczeniach wierszy średniowiecznych ze starego niemieckiego na współczesny niemiecki. Poza tym jest też spotykany w dzisiejszej poezji, jak piszesz. Dla mnie ten zapis jest ponadczasowy.

O, jak pięknie zagrałaś słowami!

Wspaniały wiersz, Lilly :)

Lilly, jestem zachwycony tym wierszem, a Twój komentarz pomógł właściwie go odebrać, zinterpretować i przeżyć.

Niesamowite, ktoś wstawił trzem osobom komentującym minusy. Ale za co?!

Lilly, którym?
To ważne.

Były trzy minusy: przy komentarzach puszczyka, twoim i janko. Zneutralizowałam.

Aaaa... i wszystko jasne :D

Na priv Ci napisałam, a teraz jestem pewna. Sprawdziłam :)

Styl to człowiek :)

Lilly, chorzy (co najmniej dwie osoby)z nienawiści i cholernie zazdrośni o Twoją Poezję, bo nigdy tak wysokiego poziomu, jak Twój, w swojej twórczości nie osiągną.

Innego wytłumaczenia nie ma.

Najważniejszy jest Twój wiersz :)

Te minusy to chyba rzeczywiście nie prostacka pasja, lecz ciężka choroba. Minusy pojawiły się znowu. Co mi się da, to zneutralizuję. U siebie tego zrobić nie mogę.

No to rozświetliłaś część wątpliwości.
Trochę mi szkoda, że te ludzkie sceny i dialogi nie są w pełni wytworem wyobraźni autorki, ale to nic nie zmienia, bo takie rzeczy trzeba po prostu umieć zapisać i wpleść.
Z tym zapisem, to mnie zaskoczyłaś.
Nie jestem alfą i omegą, więc nie spotkałem się z takim sposobem rytmizacji.
Mówiąc szczerz - nie przemawia do mnie, alem ja stary, więc preferują inne metody rytmu.
To jednakże w niczym nie umniejsza wspaniałości tego wiersza i fakt jego niewyróżnienia świadczy o ch.....j komisji.
Pozdro. :)

Jak dla mnie, piękny wiersz, godny pochwały i najwyższej oceny. Dziękuję Ci Lilly za niego.
A nad "nienawistnikami" nie ma co się zastanawiać. Tacy zawsze byli i będą. Jak już, to trzeba ich tylko żałować, bo oni sami bardzo cierpią, dławiąc się własnym jadem nienawiści. Pozdrawiam!

Puszczyku, to jakieś nieporozumienie. Wszystkie sceny i dialogi są z mojej wyobraźni. Gdzieś przeczytałam o faktach, na przykład, że siostra Fryderyka, Ludwika, przyjechała do niego, bo dostała wiadomość, jak bardzo jest chory. W pierwszej części "Sonaty" rozmawiają o przeszłości (rzeczywiście czternastoletni chyba Chopin grał w czasie wakacji na zabawie na basetli, miała ona już tylko jedną strunę). To moje przekonanie, że w jego muzyce odwzierciedla się muzyka, którą słyszał w czasie wakacji "w chatach, karczmach i dworach", a nie od ludu, a tym bardziej warszawskiego, jak pisze wielu biografów.
Część "Scherzo" jest całkowicie moim włąsnym wyobrażeniem umierającego Fryderyka i jego myśli. Jedynie pojęcie "błękitny ton" znalazłam w jakimś tekście, że był ideałem, którego poszukiwano.
III część to marsz. Rzeczywiście grano na pogrzebie Chopina między innymi Requiem Mozarta. Wersy są krótkie, bo próbowałam oddać rytm marsza (często po 4 sylaby_.
Ludwika była u Fryderyka kilka tygodni (dokładnie nie pamiętam) i była przy jego śmierci. Koszty pogrzebu i wiele innych przejęła przyjaciółka Chopina, Angielka Jane Stirling. Porównanie smutku po wyjeździe do lata w Nohant - Ludwika odwiedziła raz George Sand i Chopina w Nohant i oczywiście był on po jej wyjeździe przygnębiony. Ludwika wywiozła jego serce. Szukałam wiadomości, w jaki sposób. Gdzieś znalazłam, że przewiozła prawdopodobnie w słoiku z alkoholem, chyba z koniakiem, wiozła gdzieś przy sobie. Stąd bierze się scena z ostatniej części, i kubraczek.
Mam nadzieję, że rozproszyłam wątpliwości na temat nieautentyczności mojego wiersza. Dzięki za czytanie i tak dobre zdanie. Bardzo jestem przyzwiązana do tego wiersza.

Autor	lilly
Gatunek	poezja
Forma	wiersz / poemat
Data dodania	2018-10-18
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń	2130