Światło i noc

Nadziei blask, jak słońce lśni w zenicie,

W mej duszy ogień rozpala w dzień biały.

Wiara, jak strażnik nocny, czuwa skrycie,

Gdy cień zwątpienia pragnie się wkraść cały.

Miłość, jak strumień, nieustannie płynie ,

Omywając smutki, lęki i troski.

W sercu, jak w świątyni, ogień trwa w czynie

Rozświetla mroki, niosąc pokój boski.

Lecz gdy zapadnie zmierzch i noc zapadnie,

I gwiazdy zaczną lśnić na niebie stadnie,

Niech blask nadziei nigdy nie osłabnie.

Niech wiara prowadzi i trud osłodzi,

A miłość, jak latarnia, wskaże drogę,

Do świtu, gdzie dzień nowy się obudzi.