Szkoda, że to nie hydranty 

Przytulają się ukradkiem 

Wchodzą pod pościele 

Opowiadają bajki z bagien

Wszędzie dookoła 

W cichej bezsilności 

Wpatrują się w odbicia 

Szarych, długich dni

Szkoda, że to nie hydranty 

Gotują nam obiady 

Może trochę przesolone 

Ale zawsze pełne smaku

Stoją przy drodze milczące 

Czasem bezgłośnie płaczą 

I tylko człek zbłąkany 

Spojrzy na nie czule