Przelałem światło na pół.

Nie obchodzi mnie.

Deszcz pada, oczy spokojne.

I tak jestem mokry.

Prosta linia, kawałek włóczki

bez oczek i supełków.

Kobiety blade — schowane w cień,

kurzem pokryte po brody.

Leżę pod mdłym kamieniem.

Wszystkie kropki uciekły.

Po co trwać

w pstrych obrazach,

skoro czarno-biały świat?