za domem w zagajniku

gdzie kornik w drzewie wierci tunel

na stole w dzbanku srebrzy woda z miętą

tak w głowie myśl zaklęta

stanie się w ustach złotym słowem

człowiek by stał się lepszym człowiekiem

dobroć przychodzi gdy śmierć puka do okien

zmierzchem żółtym liściem jesień zagląda do ogrodu

ptak na gałęzi drwi z uczuć śpiewa przedrzeźnia

młody cwany zdobywa morza szczyty

w zagajniku zakochany całuję dłonie policzki pod jemiołą

pamiętaj przejrzyj czasem przez szkiełka na drugiego człowieka