Nokturn

W kieszeniach tłoczą się palce i zamki

z piasku okna

deszcz napiera

do wewnątrz

zgubiłam klucze

przy kolejnej fali wiatr wyrzuci śnięte talerze i sztućce

głuche garnki uderzają o siebie

tłuką głowami

krzesła chwytane za grzbiety milkną jak zabijane króliki

nadstawiam karku

domy powinny zostać zamieszkane