MIŁOŚĆ W LUDZKICH TWARZACH

pobłądziło serce w drodze do miłości

więc się kurczy bezradnością przemęczone

rok po roku zmienia liczby z majestatem

no i starość drepcze wolno lecz z fasonem

cóż mi począć na rozstajach szlocha serce

tyle ścieżek nieprzetartych kto je zliczy

aż się duszki pochyliły nad niezdarą

i szepnęły szukaj szczęścia nie słodyczy

ono północ diamentową ci odtworzy

srebrnym dłutem wyrysuje w korytarzach

wzmocni mosty kruche kładki i nauczy

jak się miłość rozpoznaje w ludzkich twarzach